Tekst Michael Simon
Foto SM Barend Westerveld, SM Hille Hillinga, privéarchief
Amber Wolvers leidt Nederlands Invictus-team
Tijdens de openingsceremonie van de Invictus Games 2025 in Canada draagt majoor Amber Wolvers als teamcaptain van het Nederlandse team de vaderlandse driekleur. Een beloning voor de landmachter die flink wat uitdagingen en tegenslagen overwon om te komen waar ze nu is. “Ik durf wel te zeggen dat ik m’n warrior mindset de afgelopen jaren getoond heb.”
“Trots en eervol”, glundert Amber (op de headerfoto met haar moeder (links) en haar partner Monique) over haar rol als teamcaptain. “Ik mag de vlag dragen en ben een soort ambassadeur voor het team. Bovendien heb ik het opkomstnummer gekozen waarmee wij tijdens de openingsceremonie het stadion inlopen.” Dat is ‘You’re the voice’, van John Farnham. “Het is op mij erg van toepassing, maar ik denk ook op veel teamgenoten. Het gaat er onder meer over dat je je verhaal mag doen en dat het juist krachtig is om kwetsbaarheid te tonen.”
Amber is werkzaam bij het Kenniscentrum Logistiek op het Opleidings- en Trainingscentrum Logistiek. Ze is de eerste vrouwelijke captain van een Nederlandse afvaardiging. Een team dat bestaat uit 18 (oud-)militairen, die deelnemen aan alle onderdelen behalve het rolstoelrugby. Van de sporters zijn/waren 11 werkzaam bij de landmacht, 4 bij de luchtmacht, 2 bij de marine en 1 bij de marechaussee.
Het Nederlandse team bestaat daarnaast uit een staf- en begeleidingsteam en een mediateam. Bovendien neemt elke deelnemer 2 ‘Family & Friends’ mee. Dat mag op kosten van de organisatie omdat deze mensen dichtbij hen staan en hen vaak ook verzorgen.
De Invictus Games zijn afgeleid van de Amerikaanse Warrior Games. Een sportevenement voor WIS- (Wounded, Injured en/of Sick) militairen, actief dienend of veteraan. Een categorie waar Amber ook onder valt. Ondanks dat ze, zoals veel deelnemers, altijd dacht: anderen zijn er erger aan toe dan ik.
Half leven lang landmacht
Meer dan de helft van haar leven is ze in dienst van de landmacht. “Ik kwam in 2002 op en startte bij 11 Pantsergeniebataljon als chauffeur.” Na haar officiersopleiding werkt ze als pelotonscommandant bij 210 Transportcompagnie op naar haar eerste van in totaal 3 uitzendingen: Afghanistan (2009), Irak (2015) en Mali (2017). “Na die laatste uitzending kreeg ik allerlei lichamelijke klachten”, vertelt ze. “Daarom meldde ik me in 2018 bij het Militair Revalidatiecentrum in Doorn.”
Daar start ze haar herstel. Maar na een fikse terugslag merkt ze dat het mentaal ook niet goed gaat. Om die problemen het hoofd te bieden gaat ze in behandeling bij de Militaire Geestelijke Gezondheidszorg. Daar wordt ze gediagnosticeerd met een complexe PTSS. “Complex, omdat het veroorzaakt werd door meerdere gebeurtenissen”, blikt ze terug.
Invictus Games 2025 Vancouver
Canada is van 8 tot en met 16 februari gastland van de 7e Invictus Games. In Vancouver en Whistler strijden ruim 500 sporters uit 25 landen met en tegen elkaar. De eerste editie vond plaats in 2014 in Londen. Sindsdien waren er nog 5 Invictus Games; in Orlando (2016), Toronto (2017), Sydney (2018), Den Haag (2022) en Düsseldorf (2023).
De wintersporten – die dit jaar voor het eerst op het programma staan – vinden plaats in Whistler, een van de grootste wintersportgebieden van Noord-Amerika. De onderdelen waarop gestreden wordt zijn (zit)skiën, snowboarden, langlaufen, biatlon, skeleton en rolstoelcurling. Daarnaast is het ruim 100 kilometer verderop gelegen Vancouver gastheer voor rolstoelbasketbal, zitvolleybal, indoorroeien, rolstoelrugby en zwemmen.
‘Ik heb m’n portie wel gehad’
Raketaanslag
Tijdens die behandeling komen allerlei trauma´s naar boven, niet de minste: “Ik heb meerdere malen te maken gehad met seksueel misbruik. Bovendien had ik in Mali een commandant die mijn leven tot een hel maakte, ik heb me daar ook echt bedreigd gevoeld. In Afghanistan maakte ik een raketaanslag mee waarbij 1 dode en 5 gewonden vielen. Ook raakten 2 van mijn personeelsleden gewond bij een ongeluk tijdens onderhoud aan een Scania en reden 2 anderen op een IED. Ze overleefden dit gelukkig, maar ik voelde me wel verantwoordelijk.” Daar komt bij dat ze in Nederland bij een auto-ongeluk betrokken was en in missiegebied een aanstormende auto op het laatste moment geen zelfmoordaanslag bleek. “Ja, ik heb mijn portie wel gehad”, zegt ze droogjes. “Nu gaat het beter. Ik heb nog wel wat restklachten, maar ben niet meer de kluizenaar die ik was.”
Motivatie
Na haar herstel start Amber bij het Kenniscentrum Logistiek. Tijdens een masterclass wordt ze door Connie Wenting, CEO van de Invictus Games Den Haag, voorgesteld aan Edwin de Wolf, teammanager van het huidige Nederlandse team. “Tot mijn verbazing zei hij me dat ik ook tot de doelgroep behoorde. Vervolgens ging ik meetrainen om te kijken of het wat voor mij zou zijn.”
Dat ze in eerste instantie niet dacht in de doelgroep te vallen, motiveert haar nu om de Invictus-boodschap te delen. “Ik wil het ambassadeurschap uitdragen bij actief dienende militairen. Ik weet dat er meer zijn die hetzelfde denken als ik toentertijd. Zo van: ‘Maar anderen zijn er toch veel erger aan toe?’.”
Overwonnen
Terugkijkend beseft ze dat ze wel degelijk tot de doelgroep behoort én ze is trots op de weg die ze afgelegd heeft. “Binnen Defensie spreken we veel over de warrior mindset. Hierbij spelen veerkracht, verantwoordelijkheidsbesef en doorzettingsvermogen een belangrijke rol. Dat heb ik de afgelopen jaren getoond, durf ik te zeggen. Zowel in mijn werk bij het Kenniscentrum Logistiek als met de tegenslagen die ik overwonnen heb. Ik ben weer gaan leven in plaats van overleven.”
